Door de eeuwen heen zijn de grachten een bron van inspiratie geweest voor kunstenaars zoals bijvoorbeeld Berckheyde en Breitner. In deze groepstentoonstelling, in het jaar dat Amsterdam zijn 750e verjaardag viert, zien we hoe de grachten nog steeds een bron van inspiratie zijn voor hedendaagse kunstenaars. Niet alleen vanwege de schoonheid van de grachtengordel, maar ook vanwege de bewogen geschiedenis die zich langs en op de grachten heeft afgespeeld.
Mijn schilderij van de Prinsengracht is geselecteerd voor deze tentoonstelling en is te zien van 5 december 2024 t/m 30 maart 2025 in het Grachtenmuseum, Herengracht 386, Amsterdam. (Het schilderij is te koop en komt beschikbaar ná de tentoonstelling.)
Het dagelijks leven geeft me inspiratie om te schilderen. Dit kunnen alledaagse taferelen in de stad zijn of het spel van licht en schaduw in de natuur. De sfeer van het moment speelt hierbij een belangrijke rol. Ik streef naar het weergeven van de realiteit in een losse, impressionistische stijl.
Door middel van mijn kunst nodig ik het publiek uit om te pauzeren, te reflecteren en troost te vinden in de schoonheid van het ogenschijnlijk alledaagse. Zeker in deze verontrustende tijden.
De grachten van Amsterdam zijn een inspiratie voor mij omdat het heel veel onderdelen bevat om mooie composities mee te maken; het water, de boten, de auto’s op de kade, de bruggen en de grachtenpanden. Ook de vele bomen langs de grachten zijn bepalend. Regelmatig kies ik voor het weergeven van de levendige stad maar in dit schilderij overheerst de kalmte.
Om de stad of het landschap goed te beleven/ervaren ga ik op pad met mijn camera. Meestal te voet maak ik snapshots van de omgeving en de dingen die me opvallen. Een straat, een gracht, een park, een boom, een fietser. Op deze manier kan ik het moment vangen en bewaren voor later. Met de foto’s en herinneringen maak ik in mijn atelier Photoshop-composities die ik gebruik als referentie voor mijn schilderijen.
Ik start een schilderij meestal met een opzet in één kleur verdunde verf waarin ik bepaal waar de lichte en de donkere delen zijn in de voorstelling. Daarna meng ik kleuren en tinten met olieverf waarmee ik ga schilderen. Ondanks de vele onderdelen dat een stadsgezicht vaak heeft, houd ik van een duidelijk focuspunt in het schilderij.
Wat de meeste mensen bijzonder vinden aan mijn werk is dat het van een afstand bekeken realistisch oogt, maar als ze dichterbij komen zien dat het vooral een verzameling van verfstreken is.