In Megen ligt de inspiratie voor het oprapen, vindt deze kunstschilder: van landschap tot lege blikjes

MEGEN – Een meer inspirerende omgeving dan Megen kan schilder Richard van Mensvoort zich moeilijk voorstellen. Zelfs wanneer hij zich ergert aan afval op de Maasdijk, neemt hij dat mee naar zijn atelier. ,,Die Red Bullblikjes zijn aantrekkelijk om te schilderen.”

Elke keer dat kunstschilder Richard van Mensvoort door zijn woonplaats Megen loopt, vliegt de inspiratie hem om de oren. ,,Je hoeft maar met de hond de dijk op te lopen en zit meteen in het rivierlandschap. Zeker ’s ochtends of ’s avonds zie je dan enorme wolkenpartijen en vergezichten. Als het mistig is, wordt het wat mysterieus, met die oude binnenstad hier en het klooster. Het heeft heel veel.”

Sinds Van Mensvoort zo’n vijftien jaar geleden verhuisde van Den Bosch naar het middeleeuwse stadje met die kenmerkende keienstraten, waant hij zich bijna in Frankrijk. Hij vertelt er met veel gevoel over in zijn atelier op de tweede verdieping van cultuurhuis Acropolis.

Het ochtendlicht waar hij zo van houdt valt er door de hoge ramen, waaronder hond Marley (genoemd naar de reggaezanger vanwege haar kalme karakter) ligt te soezen. Ze is Van Mensvoorts vaste kompaan tijdens wandelingen door de uiterwaarden. Daar zien ze regelmatig fazanten, kieviten, reigers, soms zelfs herten of vossen. ,,En dan kijk je in het gras en zie je superveel van die blikjes liggen. Daar ergerde ik me mateloos aan.”

Toch boden ook die ongewenste afleidingen juist weer inspiratie. Hij speelde al een tijdje met het idee iets met recycling als thema in zijn werk te doen. ,,Die Red Bull blikjes zijn natuurlijk ook aantrekkelijk om te schilderen; qua kleur en dat glimmende, en dan in contrast met de omgeving”, vertelt de schilder. ,,Een tijd geleden liep ik langs de trappenmakerij hier in Megen, daar stond een container met allemaal houtafval. Ik nam wat stukken mee en schilderde daar die blikjes op. Toen was de cirkel rond.”

Van Mensvoort schildert sowieso graag op panelen. ,,Het veert niet mee zoals linnen doet. Met spatels en andere harde dingen kun je mooie harde lijnen en contrasten maken. Wat ruwer werken, dat vind ik fijn. Ik werk staand, en ik vind het fijn als er wat beweging in zit.”

Bevroren momenten

Naast landschappen en stadsgezichten schildert Van Mensvoort ook graag portretten. Allemaal in een realistische maar bewust ietwat grove stijl. ,,Ik vind het heel knap hoor, als mensen fotorealistisch schilderen, maar ik vind dat een schilderij een schilderij moet zijn. Dat geeft meer leven. Dat is misschien wel het grootste doel, dat het gaat leven. Een foto is een bevroren moment. Met een schilderij vang je natuurlijk ook een moment, maar probeer je toch de indruk te wekken dat het langer duurt dan die ene seconde.”

Portretten schildert hij vaak in opdracht. Om dat goed te kunnen doen, wil hij zijn onderwerp wel eerst ontmoeten. ,,Dan krijg je een beeld van iemands karakter of hoe iemand praat. Als ik ga schilderen, dan spelen die herinneringen allemaal mee om die persoon écht op doek te krijgen. Dat is leuk, want schilderen is eigenlijk een heel eenzaam beroep. Zeker met grote schilderijen ben je heel lang bezig en gefocust. Het contact met klanten is dan prettig. En de afwisseling met het maken van dingen waarbij je denkt ‘dit kan ik niet laten liggen en moet ik gewoon maken.’”

Zoals blikjes op de dijk dus. Het soort inspiratie dat in Megen voor het oprapen ligt.

Lees hier het hele artikel digitaal; https://www.ad.nl/oss/in-megen-ligt-de-inspiratie-voor-het-oprapen-vindt-deze-kunstschilder-van-landschap-tot-lege-blikjes~af72d797/